Een citaat dat sprankelt van verwondering en verbinding naar elkaar. De citytrip van Careibu wilde jong en oud in verbinding brengen, wellicht een onmogelijke opgave op het eerste gezicht. Ik hoor velen van u al denken ouderen hebben toch hele andere interesses? Kunnen niet zover lopen? Zitten toch helemaal niet te wachten op die opgeschoten jeugd? En welke jongeren zitten hier überhaupt op te wachten?

Maar of dit allemaal klopt is de vraag? Ik zal je tijd besparen met het antwoord dat het fantastisch werkt. Natuurlijk zijn er verschillen, maar zijn die onoverkoombaar? Nee, echt niet. Mensen zijn bijzonder en er zit wellicht even veel verschil tussen u en mij als tussen mij en de senioren. Allemaal willen we gezien worden, belangrijk zijn, ertoe doen. 

Op deze reis heb ik velen bijzondere momenten mogen aanschouwen. Hoe mensen elkaar echt zagen en nader tot elkaar kwamen. We zijn allen mensen van een dag en hoe fijn is het om er voor elkaar te zijn. 

Ik weet dat ik weer een stukje rijker door het leven mag trekken en weer nieuwe vriendschappen heb gesloten. Zoals Toon Hermans al schreef:  

Je hebt iemand nodig
stil en oprecht
die als het erop aankomt
voor je bidt of voor je vecht
Pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient,
dan pas kan je zeggen:
ik heb een vriend

Als je twijfelt om mee te gaan op een volgende reis zou ik zeggen: DOEN! Betekenisvolle verbindingen aangaan met mensen buiten de standaard kring is altijd een verrijking. Mocht je de tijd niet hebben. Spreek jezelf streng aan: “neem meer tijd voor de wereld om u heen. Laat je muren zakken en doe die telefoon eens weg. Spreek elkaar aan en neem een bakje koffie samen.” Kwetsbaarheid bracht in deze reis zoveel genegenheid. Ik zal je eerlijk bekennen dat ik de eerste ochtend na de reis thuis ontbijten vreselijk ongezellig vond, want hoe leuk is het om iedereen te zien en even goedemorgen te wensen? Ik heb velen interessante gesprekken onderweg mogen hebben en zelfs op de reis terug met totaal onbekende mensen gesproken, kortom deze reis is FANTASTISCH geslaagd. 

Geloof me, we hebben inderdaad een ravijn gecreëerd om iemand buiten aan te spreken en te zien, alleen kijken vinden we al best eng. Maar spreek iemand aan geef ze een compliment en leer elkaar kennen. Naar mijn mening maakt dit het het leven waard zoals het citaat al meldde. We verschillen niet zoveel van elkaar als we denken maar we moeten het maar net durven te zien. 

– Robbin, deelnemer Parijs 6 november