Ans (89) en Isa (22) zijn al ruim een jaar een match. Hun officiële traject bij stichting senior&student was na 6 maanden voltooid. De twee hebben het zo gezellig met elkaar, dat ze een half jaar later nog steeds afspreken. De dames passen dan ook erg goed bij elkaar, omdat ze allebei een liefde voor mode hebben. Ans: ‘Als ik met Isa over straat loop, dan is ze echt een bezienswaardigheid. Iedereen wil een praatje met ons maken.’
Isa, student Criminologie, meldde zich een jaar geleden bij stichting senior&student omdat ze haar steentje wilde bijdragen aan het verminderen van eenzaamheid onder senioren. Haar huisgenoot was al maatje van een senior en enthousiasmeerde haar. Vervolgens heeft Isa ook weer andere studenten gestimuleerd om maatje te worden: ‘Het is niet iets waar studenten direct zelf aan denken, omdat ze vooral omgaan met andere jonge mensen in de stad. Maar als ik dan over mijn ervaring met Ans vertel, dan reageren ze vaak met ‘Oh, dat wil ik ook wel!”.
Ans komt oorspronkelijk uit Brabant en moest wel wennen toen ze in de jaren ’50 met twee kleine kinderen in Amsterdam kwam wonen: ‘Bij de bakker waren er altijd van die hotemetoten die voordrongen. Ik dacht dan bij mezelf: ‘Doe toch eens gewoon!” Ze ging met haar gezin boven een naaiwinkel wonen, waar ze 3 dagen per week in de winkel werkte. Tot ze op een dag door haar manager op het matje werd geroepen omdat ze meer verkocht dan hij, daar werd hij niet vrolijk van. Haar baas wel, die vroeg of ze niet meer wilde werken. ‘Maar ik was op de eerste plaats moeder, dus 3 dagen was genoeg.’
Later heeft ze nog in diverse modezaken in Amsterdam gewerkt en de liefde voor mode is altijd gebleven. Op haar 89e ziet Ans er nog even charmant uit met gelakte nagels en een blosje op haar wangen. Isa: ‘Ans ziet het ook meteen als ik binnenkom en een nieuw blouseje aan heb.’ En Ans vult weer trots aan dat ze echt de blits maakt met Isa over straat: ‘Iedereen kijkt en vraagt zich af waarom Isa bij mij hoort.’ Isa vult lachend aan: ‘Ze probeerde me laatst zelfs aan een jongen te koppelen. Hij zat aan de andere kant van het bankje en Ans begon een praatje en stelde mij aan hem voor. Daar is verder niks uitgekomen hoor, haha.’
Als we Ans vragen wat nou de belangrijkste verandering is die Isa in haar leven maakt, dan is het antwoord simpel: ‘Gewoon, dat extra stukje gezelligheid. Dat we er samen op uit gaan. Dat ik meer buiten kom. Isa is gewoon gewoon en ik ben dat ook. Daarom is het altijd gezellig.’